ഈ കാട,താരുടേതെന്നെനിക്കറിഞ്ഞേക്കാം.
അയാൾക്കു വീട് ഗ്രാമത്തിലെന്നിരിക്കെ;
മഞ്ഞു പൊതിയും മരങ്ങളെ നിന്നുനോക്കും
എന്നെ അയാൾ കാണാനിടവരുന്നില്ല.
ഈയാണ്ടിലെയേറ്റവും ഇരുണ്ട സന്ധ്യയിൽ
കാടിനു,മുറഞ്ഞ തടാകത്തിനുമിടയിൽ,
കളപ്പുരയൊന്നുമില്ലാത്തിടത്തു നിന്നതിൽ
എന്റെ കുഞ്ഞൻകുതിര ആശ്ചര്യപ്പെട്ടിരിക്കും.
പിശകെന്തേലും പറ്റിയോ,യെന്നവൻ
കുടമണി കിലുക്കത്താൽ ചോദിക്കുന്നു.
വീശുമിളങ്കാറ്റും പൊഴിയുമീ മഞ്ഞുമേ
മറ്റൊരു ഒച്ചയായി കേൾക്കാനുള്ളൂ.
ഇരുണ്ടഗാധം മനോഹരം ഈ കാടെ,-
ങ്കിലും പാലിക്കാനുണ്ടേറെ വാക്കെനിക്ക്,
നാഴികയേറെ താണ്ടാനുണ്ടുറങ്ങുംമുമ്പ്
നാഴികയേറെ താണ്ടാനുണ്ടുറങ്ങുംമുമ്പ്.
“Stopping by Woods on a Snowy Evening” from 'The Poetry of Robert Frost' by Robert Frost.
