തകർന്ന ഉടലിൻ്റെ ദേവാലയം

— റോമിയോ ഓറിയോഗൺ

നിറയെ മെഴുകുതിരികൾ
ജ്വലിച്ചുനിൽക്കുന്ന മുറിയിൽ അയാളെന്നെ
ഉറ്റുനോക്കിനിൽക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു,
ആസക്തിയിൽ മുങ്ങി
ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ നിൽക്കുന്നവർ
ഇല്ലാതെയാകുകയായിരുന്നു,
ജീവനോടെയുള്ളത് ഞങ്ങൾ
ഇരുവരും മാത്രമാണെന്നാകുവോളം.

പാട്ടുതീർന്നശേഷം, വേശ്യാലയത്തിലെ
പെൺകുട്ടികൾ അവരുടെ മുറികളിലേക്ക്
മടങ്ങിയ ശേഷം, ഞാൻ അയാൾക്കു പുറകെ
വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു, തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്,
എനിക്കയാളോട് പ്രേമമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു.
അയാളുടെ ദാഹം എൻ്റെ ദാഹത്തെ
പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതുവരെ
രതിയ്ക്കായി ഒരാണ് യാജിക്കുന്നത്
എങ്ങനെയെന്ന് എനിക്കറിയണമായിരുന്നു.

അയാളുടെ കസേരയിൽ ഇരുന്ന്
ഞാൻ അയാളെ നോക്കി, അയാളുടെ
ശുക്ലക്കറപുരണ്ട വിരിപ്പുകൾ
ഏകാന്തരാത്രികളുടെ ഭൂപടം.
എനിക്കു നിന്നെ വേണം; എനിക്കറിയില്ല
നമ്മൾ ഇവിടെയെന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന്,
അയാൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

കഞ്ചാവിൻ്റെ ലഹരിയിൽ,
ഞാൻ കണ്ടിരുന്നില്ല, ആ തോക്കും അയാളുടെ
കൈകൾ എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങുന്നതും.
എനിക്കാകെ അറിയാനായത് അയാൾ
എൻ്റെ പേരുവിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതാണ്,
അയാളുടെ കാമം ഒരു വൃത്തികെട്ട
മൃഗമായിരുന്നെങ്കിലെന്നപോലെ,
എൻ്റെ മുഖമാണ് ശത്രുവെന്നപോലെ.

ഞാൻ പേടിച്ചരണ്ടിരുന്നു.
ആ മുറി ചെറുതായി,
ഞാൻ അയാളുടെ താഴേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ
അയാളുടെ സൈനികക്കുപ്പായം ചുവരിൽ
ഒരാണിയിൽ തൂങ്ങിക്കിടന്നിരുന്നു.
അയാൾ എൻ്റെ കൈകളിലേക്ക് വീണു,
ആദ്യമായി വെളിച്ചം കാണുന്ന കുഞ്ഞിനെപോലെ.
അയാളുടെ രോമങ്ങളിൽ തഴുകുക മാത്രമാണ്
ഞാൻ ചെയ്തിരുന്നത്, കണ്ണുകളടച്ച്
അയാളുടെ ശുക്ലം ഞാൻ കുടിച്ചു.

"Cathedral of a Broken Body" by Romeo Oriogun from Sacrament of Bodies (2020)