ആദ്യം അവർ നിൻ്റെ ഉടൽ
പരിഭാഷപ്പെടുത്തും,
പിന്നീട് കവിതയും.
ഒടുവിൽ, അപ്രതീക്ഷിതമായി
ഒരു ദിവസം രാവിലെ അവർ
നിന്നെ വിട്ടുപോകും,
നിൻ്റെതന്നെ വാക്കുകൾക്കു മുന്നിൽ
തിരിച്ചറിയാനാകാത്തവിധം നിന്നെ
നഗ്നയാക്കിക്കിടത്തിക്കൊണ്ട്.
ചിന്താകുലയായി,
നിസ്സഹായയായി നീ നിൽക്കും,
തനിക്കറിയാത്ത ഭാഷ
സംസാരിക്കുന്നവരുടെ നഗരത്തിൽ
തൻ്റെനേരെനോക്കി കുരയ്ക്കുന്ന നായയെ
ശാന്തമാക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്നറിയാതെ
നിൽക്കുന്ന അപരിചിതയെപ്പോലെ.
‘Ode to Translators’ by Tatev Chakhian
